عادت

اين روزا عادت همه رفتنو دل شکستنه

[+] نوشته شده توسط در 8:47 بعد از ظهر | |

گفتم: «بمان!» و نماندي!

[+] نوشته شده توسط در 8:45 بعد از ظهر | |

(برای تویی که....)

برای تويی كه قلبت پـاك است...

[+] نوشته شده توسط در 8:41 بعد از ظهر | |

درد ، مرا انتخاب کرد
من ، تو را
تو ، رفتن را
آسوده برو ! دلواپس نباش
من و درد و یادت تا ابد با هم هستیم                                                                                    

[+] نوشته شده توسط در 8:38 بعد از ظهر | |

من صبورم اما....

به خُدا دَست خُودم نيست اَگر مي رَنجم

اَگر شادي زيباي تو را به غَم غُربت چشمان خودم ميبندَم

تو نمي داني چقَدر با هَمه ي عاشقي ام مَحزونم

و به ياد هَمه ي خاطرهات مثل يک شَبنم اُفتاده به خاک مغمونَم

مَن صبورم اَما . . .

بي دَليل اَز قَفس کُهنه ي شَب مي تَرسَم

بَي دَليل اَز هَمه تيرگي تَلخ غُروب و چراغي که تو را اَز شَب مَتروک دلم دور کند ميتَرسَم

مَن صَبورم اَما . . .

اين بُغض گران صَبر نمي دَاند چيست . . .

[+] نوشته شده توسط در 8:27 بعد از ظهر | |

تو برگشتی...

تو برگشتی به آغاز...! من هنوزم رو به پایانم!

تو بد کردی و من بدتر...! و این تنهایی تاوانم!

تو این تنهاییه تبدار و طولانیه و سرگیجه...

همه همدم شدند با من! و من در پی جبرانم!

نگاه سرد و خاموشه اتاق و تیک تاک ساعت...

صدای گریه ی ابرا...! صدای من که بارانم!

همه عالیه و خوب! من بد! همه تسکین ده و من درد!

همه عشقند و من نفرت! اصن داغون! نه داغانم!

تو خوش باشی منم شادم! نگاهش داد بر بادم...

همش در یاد تو یادم...! کجا هستی؟! نمیدانم!

غرورم را شکستم من! شکست عهدی که بستم من...

به پایت من نشستم.................. بس که نادانم!!

[+] نوشته شده توسط در 8:26 بعد از ظهر | |

ای ساربان اهسته رو ....

[+] نوشته شده توسط در 8:23 بعد از ظهر | |

چشم زخم

چه کسي گفت: «خداوند شبان همه است
و برادرها را تا ته درۀ سبز رهنمون خواهد بود.»

من شبان رمۀ خود بودم
و کسي آن بالا
 خود شبان من معصوم نبود.

غفلت من رمه را از کف داد
غفلت او شايد
هم از ايندست مرا
هم از ايندست تو را
رمه را
همه را . . .

[+] نوشته شده توسط در 8:21 بعد از ظهر | |

مرا به یاد خواهی اورد

مَرا بهِ  یاد خواهی آوَرد آنچنان که باران ، غُبار را اَز سَنگ قَبر کُهنه ای می شویَد تا نام فَراموش گَشته ای بدرخشَد و اَز  پَس سالها مَرا به یاد خواهی آوَرد .

مي دانم روزي خواهد آمَد كه اَز پُشت خاطرات مَدفون شده ياد اين هَمه مهرباني خالص فَراموش شُده ديوانه اَت كُند تا سَر حَد جُنون. اَما ديگر دير شُده ، خيلي دير . . .
هَمه ي دل نوشته هاي به ياد تو را نه ديگر به تو كه به دستان باد سپرده ام مي گذارم و مي رَوم و اين بار مُصمَم ، مُصمُم مُصمَم مي روم . ..  حَتي خُداحافظي هم نَخواهم كَرد با توئي كه دير شناختَمت .

[+] نوشته شده توسط در 8:18 بعد از ظهر | |

می‌خواهمت هنوز

[+] نوشته شده توسط در 8:16 بعد از ظهر | |

یکیمون به رنگ ابرا

يكيمون به رنگ ابرا

[+] نوشته شده توسط در 8:16 بعد از ظهر | |

من به مردی وفا نمودم و او

 _{پشت پا زد به عشق و امیدم}

[+] نوشته شده توسط در 8:15 بعد از ظهر | |

دیگر به خلوت لحظه ‌هایم قدم نمی‌گذاری

[+] نوشته شده توسط در 8:14 بعد از ظهر | |

وفای روزگار

وزگار اما وفا با ما نداشت ، طاقت خوشبختی ما را نداشت

پیش پای عشق ما سنگی گذاشت ، بی گمان از مرگ ما پروا نداشت

آخر این قصه هجران بود و بس ، حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار ما را از جدایی غم نبود ، در غمش مجنون عاشق کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود ، سهم من از عشق جز ماتم نبود

با من دیوانه پیمان ساده بست ، ساده هم آن عهد و پیمان را شکست . . .

بی خبر پیمان یاری را گسست ، بی خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رفت ، رفت و با دلداری دیگر عهد بست

با که گویم او که هم خون من است ، خسم جان و تشنه خون من است

بخت بد بین وصل او قسمت نشد ، این گدا مشمول آن رحمت نشد ، آن طلا حاصل به این قیمت نشد

عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست . . . 

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست. . .

از غمش با دود و دم همدم شدم . . .

باده نوش غصه او من شدم . . .

مست و مخمور و خراب از غم شدم . . .

ذره ذره آب گشتم کم شدم . . .

آخر آتش زد دل دیوانه را . . .

آخر آتش زد دل دیوانه را . . .

سوخت بی پروا پروانه را . . .

[+] نوشته شده توسط در 8:11 بعد از ظهر | |

سکوت

باوَر کُن ......!

باوَر کُن میشَود گریه کَرد بدون اینکه کَسی بفَهمَد .......!

میشوَد دل شکَست بدون اینکه صدایی بیایَد ....!

مَیشود خَندید ، وَقتی دَر غَمگین تَرین لحَظاتی .....!

میشَود عاشق شُد ،  حَتی وَقتی بچه ای بیش نیستی .....!

وَ میشَود فَریاد زَد .....!

حَتی وَقتی سُکوت کرده ای ......!

سـُکـــوت ...............!

[+] نوشته شده توسط در 8:9 بعد از ظهر | |

فاصله ها

شکَستَم چه بی صدا . . .  هَم تُو را و هَم خُودم را   . . .

اَز این پَس فاصله ها را می بُوسَم  . . .

دَستام اَز این که هَست تَنهاتَرم میشه . . . 

 این رُوزها تکرار میکُنم مُدام  :

دلَم گرفته اَز خُودُم

خُودم اَسیر غَم شُدم

شُدم غَریب قصه ی  خُودم

بَسته تَر اَز هَر بَسته ای بَرای مَن آغُوش عشق است !!

این رُوزا هَمونطور که بُغضَمو قورت میدَم به چشمام هَم دَستور میدم

اَشکامُو قُورت بدَن  !!

بذار یه بارَم که شُده زیر قُولم بزَنم

پاکَش نمی کُنم لااَقل اَلان نَه

بهش احتیاج دارُم ، تو دَرک میکُنی نَه ؟

[+] نوشته شده توسط در 8:7 بعد از ظهر | |

من یه آواز اسیرم ...
 تو  مثه  ماه   هلالی  ! نازنین ! جای تو خالی !
زیر ضربه های رگبار...
 تشنه ام ! تشنه ی دیدار ...
 من رو به خاطره نسپار...
نگو   رویای  محالی  ! نازنین ! جای تو خالی !
خیسم از حضور بارون ...
 من رو از سرما نترسون ...
 توی چله ی زمستون ...
 لحظه ی تحویل سالی ! نازنین ! جای تو خالی !
بی تو گریون با تو شادم ...
 ای علاقه ی دمادم ...
 سیب جادویی آدم ...
مجرمی   اما  زلالی   ! نازنین ! جای تو خالی !
وقتی بودی زنده بودم ...
 دل از اینجا کنده بودم ...
 مثل یه پرنده بودم ...
حالا تو  شکسته  بالی  ‚ نازنین ! جای تو خالی !
مثه رقص برگ زردی ...
 به شهاب شب نوردی ...
خواب دیدم که برمی گردی ...
 توی کنج خوش خیالی ‚ نازنین ! جای تو خالی !

[+] نوشته شده توسط در 8:4 بعد از ظهر | |

رفتی.....

رفتی...

[+] نوشته شده توسط در 8:0 بعد از ظهر | |

من زیبا ترینم

[+] نوشته شده توسط در 7:52 بعد از ظهر | |

علم بهتر است یا ثروت؟؟؟

معلم پسرک راصدازدتا انشایش راباموضوع علم بهتراست یاثروت رابخواند پسرک باصدای لرزان گفت ننوشته ام، معلم باخط کش چوبی پسرک راتنبیه کرد واورا پایین کلاس پادرهوانگه داشت پسرک درحالیکه دستهای قرمز وباد کرده اش رابه هم میمالید زیرلب میگفت آری ثروت بهتراست چون اگرداشتم دفتری میخریدم وانشایم رامینوشتم …

[+] نوشته شده توسط روزبه در 2:24 بعد از ظهر | |